Silvester moedigt nieuwe vrijwilligers aan: “Zet koudwatervrees opzij”
’S-GRAVENZANDE- Toen Silvester Weterings (65) in 2020 met vervroegd pensioen ging, waarschuwde zijn vrouw hem voor het vacuüm waar hij in terecht zou kunnen komen. “Ga wat doen”, was haar advies. Na eerst alle klussen in huis te hebben afgemaakt, zette Silvester zijn koudwatervrees opzij en bezocht een vrijwilligersmarkt in De Tuinen. Vijf jaar later mag hij zich vrijwilliger noemen bij de Stichting Vrienden van het Staelduinse Bos, de Plusbus en Tomatoworld. De rode draad in zijn werk? Het overbrengen van kennis!
Door Rianne Dekker
Op die bewuste vrijwilligersmarkt sprong volgens Silvester zowat iedereen op zijn nek. Zo ook de Stichting Vrienden van het Staelduinse Bos. Silvester niet onbekend, aangezien hij in het bos geboren is als twaalfde in een gezin van vijftien kinderen. Zijn vader had er een tuinbouw toeleveringsbedrijf en werd bekend door de “Wetrac”. “Oude Westlandse tuinders weten hier misschien nog wel van. Het was een goedkoop transportmiddel om groenten naar de veiling te brengen”, aldus Silvester. Toen de Vrienden van het Staelduinse Bos hem vroeg vrijwilliger te worden, legde Silvester wel meteen zijn eigen ideeën op tafel. “Ik wilde een excursie opzetten over de Tweede Wereldoorlog, want het Staelduinse Bos heeft hier een rol in gespeeld en mijn familie is daar getuige van geweest. Zo vertelt mijn peetoom in een film van Wim van Wensveen over de landing van de Duitsers in De Bonnen achter het Staelduinse Bos. Naar mijn mening was dit verhaal onvoldoende bekend en ik wilde dat graag levend houden.”
De stichting was enthousiast en na een grondige voorbereiding had Silvester het format voor de excursie te pakken. “Het verhaal is grotendeels gebaseerd op wat mijn vader me heeft verteld, en op mond tot mond verhalen”, aldus Silvester. En dat werd een succes. “Het zou in eerste instantie éénmalig zijn, maar ik geef deze zondagse excursies inmiddels al voor het vierde jaar!”
Paardenkastanje
Tevens verzorgt Silvester in het Staelduinse Bos door de week natuur excursies voor schoolkinderen. Dit doet hij ook als vrijwilliger van de stichting en vanuit WNTWeb, een initiatief om natuur-, milieu- en techniekeducatie in Westland en Hoek van Holland impuls te geven. “Ik had aanvankelijk niet zoveel verstand van de natuur, en heb me daarom eerst ondergedompeld in kennis door bijvoorbeeld met een andere vrijwilligers mee te lopen. Mijn natuurkennis is daardoor enorm uitgebreid. Ik weet nu bijvoorbeeld waarom een Paardenkastanje Paardenkastanje heet!”
Soort Silicon Valley
Met dezelfde toewijding geeft Silvester presentaties bij Tomatoworld In een tomatenkas waar, zoals hij het omschrijft, “alle knowhow die de moderne glastuinbouw heeft is verzameld en waar innovaties worden getest en gevalideerd.” Nadat hij door zijn nichtje was getipt dat men vrijwilligers zocht bij Tomatoworld leidt hij daar, na zijn structurele onderdompeling in kennis, mensen vanuit de hele wereld rond. “Tuinders, handelsdelegaties, ministers, schoolklassen, noem maar op”, aldus Silvester. “Ik draag kennis over aan bezoekers uit diverse landen. Hierbij laten we niet het achterste van onze tong zien, maar de mogelijkheden die er zijn. Onder het motto: “Delen is vermenigvuldigen””. Het helpt Silvester bij dit alles dat hij al uit de hoek van de tuinbouw techniek komt. Hij werkte in het toeleveringsbedrijf van zijn vader en bij Berg Hortimotive, dat onder andere gewasverzorgingswagens (buisrailwagens) produceert.
Tesla
Voor een groep 8-schoolklas moet Silvester wel even schakelen. “Ik moet het aan scholieren anders brengen. Een voorbeeld: als ik hen duidelijk wil maken wat een kilo tomatenzaad kost, druk ik dat uit in de waarde van een Tesla. Met die vertaalslag heb ik wel wat moeite gehad in het begin. Vanwege de kleine aandacht boog die kinderen kunnen hebben, en problemen met moeilijke technische woorden, heeft Tomatoworld ook opdrachten ontwikkeld, waardoor ze spelenderwijs leren. Het mooiste vind ik om hen de hommels te laten zien. Deze bestuiven nu de plantjes om vruchten te krijgen, in plaats van de trilstok die vroeger werd gebruikt om de bloemen te schudden!”
Hangouderen
Dan is er nog de Plusbus, waar Silvester met veel plezier een aantal woensdagochtenden achter het stuur zit. Hij krijgt naar eigen zeggen veel energie van de mensen die hij rondbrengt naar locaties in Westland en Hoek van Holland. “Deze mensen zitten niet achter de geraniums en zijn dankbaar voor dit initiatief. En als ik thuiskom heb ik altijd wel iets te vertellen aan mijn vrouw. Over “hangouderen” bijvoorbeeld, een term waar één van de passagiers mee kwam. Er rijden zeven bussen binnen Westland en Hoek van Holland en met de chauffeurs hebben we onderling altijd de grootste lol tijdens de koffie!”
Vrijwilligers gezocht
Silvester benadrukt dat hij dit verhaal heeft laten optekenen met maar één reden: “Ik wil andere mensen prikkelen om ook vrijwilliger te worden. Vrijwilligerswerk is vrijwillig, maar niet vrijblijvend. Je doet iets wat bij je past én helpt een ander! En je krijgt er enorm veel voor terug. Mijn koudwatervrees bleek in ieder geval ongegrond!”
Marianne van Boeregoed
Marianne verpakt lokale producten: “BoereGoed betekent heel veel voor mij”- BoereGoed werkt aan de teelt en verkoop van lokale en gezonde voedingsproducten, en aan het helpen van elkaar in werk en samenleving. Iedereen is welkom bij de organisatie, die niet voor niets haar missie formuleert als: “BoereGoed, Goed voor Mensen”. Er werken hoofdzakelijk vrijwilligers, die veelal een afstand tot de arbeidsmarkt hebben. Een enthousiaste vrijwilligster bij BoereGoed aan de Opstalweg in Naaldwijk is Marianne Veldhoven-Westerman.Marianne (47) kreeg negen jaar geleden te horen dat haar lichaam “op” was voor haar leeftijd. “Niet fijn om te horen als je nog zo jong bent, maar je moet je erbij neerleggen”, zo zegt ze. Maar omdat ze, zoals ze het zelf omschrijft, geen stilzitter is, prijst ze zich gelukkig met haar vrijwilligerswerk en oproepcontract bij BoereGoed. “Ik werk twee dagen in de week als vrijwilliger en heb voor de resterende dagen een 0-uren contract. En één dag in de week doe ik een poging om een vrije dag te hebben, haha. Dit is officieel de dinsdag, want dat is een rustige dag hier. Dan wordt de winkel gevuld voor woensdag en komen leerlingen van de Herman Broerenschool ook werkkistjes vullen voor de woensdag. Dan heeft Johan dus genoeg hulp.”RijdenVan Johan is Marianne de rechterhand in de verwerking. “We pakken producten in en maken werkkistjes. Ik heb ook een tijdje met de bestelauto werkkistjes rondgebracht bij bedrijven en doe dat incidenteel nog wel eens naar kinderdagverblijven. Ik vind rijden heerlijk en het is trouwens heel goed voor me geweest met het oog op het leren kennen van Westland en omgeving.”Marianne woont hier namelijk nog maar sinds augustus 2023. Ze is vanuit Winschoten in “het hoge noorden” afgezakt naar Westland door haar relatie met een rasechte Westlander, met wie ze inmiddels is getrouwd. Ze is redelijk gewend geraakt aan de Westlandse mentaliteit. “Alleen dat avondeten he…. Naar mijn idee genieten ze hier niet van. Ze schuiven alles achter elkaar naar binnen, want tijd is geld, haha.”GelijkgestemdenDoor haar relatie, maar ook door BoereGoed, is Marianne in rustig vaarwater gekomen na een turbulent leven. “BoereGoed betekent heel veel voor mij. Als dat er niet geweest was, zou ik gek geworden zijn en teruggegaan zijn naar het noorden. Ik werk er nu sinds maart vorig jaar en het werken in de verwerking is prima voor mij. Ik kon ook kiezen voor bijvoorbeeld werken in de zorg met ouderen, maar aangezien ik me teveel hecht aan mensen zou dit niets voor mij zijn geweest. Nu hecht ik mij aan mijn fijne groep van een stuk of acht collega’s, die ondertussen een vriendengroep is geworden. Onlangs zijn ze zelfs gezellig bij ons wezen eten. Het is een heerlijke groep van gelijkgestemden, want iedereen heeft een rugzakje en sommigen hebben net als ik therapie gehad. Ik zie bij hen soms herkenbare dingen en weet dan donders goed: “Die heeft even zo’n dag”. Op hun beurt weten mijn collega’s ook van mij af. We begrijpen elkaar over en weer!”Vrijwilligers welkomBoereGoed is van grote betekenis voor Marianne, maar zij betekent ook heel veel voor haar werkgever. “Dat hoor ik wel om me heen. Ik pak de dingen makkelijk op, kan snel switchen en zeg niet snel nee. Zij vragen en ik draai! Ik ben makkelijk en zie wel hoe de dag gaat, laat m’n kop niet gek maken. Dit vind ik een goede eigenschap, die ik ontwikkeld heb door alles wat ik heb meegemaakt. In Groningen heb ik als vrijwilliger bij kledingbank Maxima gewerkt. Toen ik daar binnenkwam was ik een muisje en toen ik wegging enorm gegroeid. Het gaat nu goed met me. Meer verantwoordelijkheid in mijn werk dan dit wil ik ook niet, want dan blijft het goed gaan. Johan kan met een gerust hart de vrijdag vrij nemen, want dat red ik makkelijk alleen zegt hij. Ik begeleid ook een stagiaire op woensdag. Dat meisje is nog een beetje in haar schulp en omdat ik rustig ben gaat dat goed. De meeste stagelopers zijn overigens nu weer klaar bij ons en daarom komen we bijvoorbeeld in de winkel handen tekort. Vrijwilligers zijn daarom van harte welkom!”Op de site (www.boeregoed.nl) kun je daar meer over vinden en zie je dat er naast mensen voor de Farmshop ook vrijwilligers nodig zijn voor bijvoorbeeld de Buurtkas of buitenruimte, en als chauffeur of in het onderhoud of begeleiding. BlijHet plezier in haar werk wordt bekroond met niet alleen haar blije gezicht, maar ook met dat van de klant. “Daar doe je het voor. Toen ik nog bij de kledingbank werkte en nu ook weer bij BoereGoed. Ik ga dan ook altijd naar huis met een voldaan gevoel!
Lees het verhaal