Paul is voorzitter van vereniging groepswonen: “Zaak dat locatie nu echt van de grond komt”

WATERINGEN- Paul Kavelaar is voorzitter van de vereniging Waterings Initiatief Groepswonen (WIG). Samen met zijn krachtige medebestuurders zet hij zich al sinds 2021 in voor de realisatie van een senioren woongroep op een locatie in Wateringen. Een plek aan de Dorpskade begint serieuze vormen aan te nemen, maar er is nog een lange weg te gaan eer de dertig appartementen er zullen staan. “Wij hebben geleerd dat zo’n traject wel zeven tot tien jaar kan duren.”

Maar doorzetten is het devies. Het bestuur van de vereniging is al zover gekomen en heeft al zoveel met elkaar meegemaakt, dat volharding the only way up is. “Groepswonen is gewoon een vraag in een tijd waarin de individualisatie enorm is”, aldus Paul. “Je creëert een sociaal netwerk dichtbij huis en dat is van groot belang als je ouder wordt. Wij bemerken dan ook grote interesse hiervoor en hebben de grens van 70% aan kopers om te kunnen starten ruimschoots bereikt.”

Nu nog een locatie. Er zijn al heel wat plekjes voorbijgekomen en ook weer afgeketst, zo geeft Paul aan. Bijvoorbeeld in Wateringen-Noord, tussen de Erasmusweg en de Poeldijkseweg. De planning van  een verbindingsweg voor de voordeur gooide echter roet in het eten. “De meeste van onze gegadigden komen uit goede eengezinswoningen uit de zeventiger en tachtiger jaren. Zij willen best inleveren qua woonruimte, maar geen racebaan voor de deur.” Een andere locatie wens is de ligging vlakbij faciliteiten als winkels en OV. Daar zou het plekje aan de Dorpskade prima aan gaan voldoen, zeker als de Jumbo Koornneef er straks op de rotonde wordt gerealiseerd. 

Geen afvalputje

Paul hoopt dan ook dat voor het begin van de zomervakantie, een beloofd ultimatum, het plan van de drie grondbezitters van het stuk te bebouwen grond aan de Dorpskade op tafel ligt bij de gemeente. Dit zou de locatie weer een stukje concreter maken. “Maar het blijft een spannend moment, omdat de belangen van gemeente en projectontwikkelaars verschillend zijn. De drie ontwikkelende partijen willen zoveel mogelijk bouwen. De gemeente stelt eisen aan de omgeving. Hier ontstaat spanning en deze moet uitgediscussieerd worden. Spannend is ook in hoeverre wij als WIG hierbij betrokken worden en of we het gewenste plekje krijgen. Want we willen niet als afvalputje fungeren en ergens achterin onze appartementen toegewezen krijgen.”

Lange adem?  

Geduld is dus een schone zaak bij het realiseren van een woongroep. Maar heb je dat geduld nog wel als je al “op leeftijd” bent en ieder jaar van woongeluk telt? Paul: “Bouwen is helaas niet vandaag gezegd, morgen gedaan. Je moet een lange adem hebben. Maar als je je als senior inschrijft voor een woongroep, heb je die soms niet. In de tijd dat wij nu bezig zijn, zijn er al twee gegadigden overleden. Ik ben ook al vet in de 70 en vraag me wel eens af hoe lang mijn vrouw Enny en ik er nog van kunnen genieten. Daarom is het zaak dat het nu echt van de grond komt!”

Tot 67

Leeftijd is ook een issue als het gaat om de garantie van het voortbestaan van de woongroep op lange termijn. “Daarom is de instap leeftijd bij ons van 50 tot 67 jaar. Sinds het stellen van deze leeftijdsgrens hebben we er dit laatste jaar veel leden bijgekregen. In deze leeftijdscategorie ligt dus zeker een vraag”, aldus Paul, die zich gelukkig mag prijzen met het huidige bestuur en de leden van de WIG. “We hebben een heel goed team en doen het echt met elkaar. Dat is ook absoluut onze kracht. En dat vertaalt zich naar eigen initiatief. Ik hoef niet te trekken, het werkt gewoon. Dit geldt ook voor alle commissies die we hebben voor bouw, activiteiten, pr en website, contracten en afspraken, beeld en geluid, kennismaking en Westland Collectief Wonen. Deze laatste praat namens ons met de gemeente over groepswonen in Westland. Oud-burgemeester Sjaak van der Tak is hier ambassadeur van.”

Zien staan

Uiteindelijk hoopt deze hechte club dus op een eigen plek aan de Dorpskade in Wateringen gelukkig en gezond oud te worden in een woongroep. Dit betekent zelfstandig wonen in appartementen van 80, 100 en 120 m2, waarbij je daarnaast een gemeenschapsruimte deelt met elkaar. Hier is plaats voor contact en diverse gezellige activiteiten en wordt geborgenheid en omzien naar elkaar gecreëerd. Paul: “Als we er eenmaal wonen blijven we elkaar ook updaten en monitoren, door de vragen te stellen: “Hebben we dit gewild?”, “Heeft iedereen het nog naar zijn zin?” En zo niet: “Welke kant gaan we dan op?” Het hangt uiteindelijk af van de mensen of het slaagt of niet. Je hoeft niet met iedereen vrienden te zijn en iedereen heeft zijn sterke en zwakke punten. Het gaat erom: zie je elkaar staan en wil je die verbinding hebben?”