Mahir is opvoedcoach

Mahir Hijazie (36) werkt als vrijwilliger voor Vluchtelingenwerk in Naaldwijk. Naast zijn taallessen Nederlands volgt hij een cursus training voor vrijwilligers bij opvoedondersteuning. “Op de cursus leer ik mijn buren te helpen.”

Door Linda van der Klooster

Mahir Hijazie volgt de cursus Opvoedondersteuning – training voor vrijwilligers. De cursus is bedoeld voor vrijwilligers die nieuwkomers helpen integreren in de samenleving. De nieuwkomers lopen soms tegen cultuurverschillen aan en hebben praktische vragen als hoe werkt het consultatiebureau, hoe kies ik een school voor mijn kinderen en hoe werkt kinderbijslag? Een vrijwillige opvoedcoach in Westlandse Nieuwkomersgezinnen gaat heel praktisch aan de slag: samen met het gezin gaan zij op zoek naar een zinvolle vrijetijdsbesteding voor het/de kind(eren). Dan zoeken zij bijvoorbeeld samen naar “een (sport)vereniging”. Opvoedcoaches zorgen er ook voor dat het contact wordt verbetert tussen de ouders en de vereniging of school. Met de cursus krijgen de vrijwilligers in vier dagdelen alle tips en tricks mee om aan de slag te gaan. 

Mahir kent veel andere vluchtelingen, die hij graag wil helpen. Hij weet hoe het is om te wennen in een nieuw land. Tweeëneenhalf jaar geleden is hij naar Nederland gekomen. Daarvoor woonde hij twee jaar in Turkije. Daar was hij met zijn gezin naartoe gevlucht vanuit een vluchtelingenkamp in Damascus, in zijn moederland Syrië. Hij werkte daar als politiek verslaggever. Mahir woont nu in ’s-Gravenzande met zijn vrouw en vier zoons van 18, 14, 11 en 5 jaar.

Mahir werkt hard om goed Nederlands te leren spreken en schrijven, want uiteindelijk wil hij hier weer als journalist werken. “Ik heb al eens een artikel geschreven voor Groot Westland en ik heb contact met WOS tv en radio. Twee jaar geleden heb ik een verslag gefilmd over het kerstfeest bij de cursus Nederlands van Vluchtelingenwerk. Ik probeer altijd nieuwe dingen te doen en te leren in Nederland.”

Hij vindt het belangrijk dat mensen weten dat vluchtelingen ook hun best doen. “Niet alleen maar uitkering trekken. Ik werk hard en heb goed contact met mijn buren. Dan vind ik belangrijk dat mensen dat weten.”

Mahir heeft inmiddels de taalniveaus A1 en A2 gehaald. Die zijn verplicht bij de inburgering. “Maar ik wil nu ook verder, met B1 en B2. Bij Vluchtelingenwerk in Naaldwijk, waar ik Nederlands heb geleerd, help ik nu ook als vrijwilliger. Ik help Eva die les geeft en help met vertalen, brieven schrijven op de computer, aanmelden voor examens, werken met DigiD en advies geven. Ook help ik bij computerproblemen. Toen ik hier kwam heeft vluchtelingenwerk mij met alles geholpen. Nu wil ik graag mensen helpen.”

Zijn eigen ervaringen als vluchteling kan Mahir goed gebruiken tijdens zijn vrijwilligerswerk. “In de les geef ik soms nieuwe ideeën. Dan leg ik uit wat een vluchteling nodig heeft. Zo heb ik de tip gegeven om een woord te zeggen in de taal van de vluchteling. Zoals ‘shokran’, dat betekent ‘bedankt’ in het Arabisch. Dan moeten ze lachen. Dat schept een band.”

Tijdens een van de bijeenkomsten van de cursus gaf Mahir zelf een presentatie als ervaringsdeskundige. “Ik vertelde mijn collega’s mijn eigen verhaal over de oorlog in Syrië. Ik heb met mijn vrouw en kinderen drie jaar in een kamp in Damascus gezeten. Er was geen eten. We aten gras en soms moesten we katten eten. Mijn kinderen huilden van de honger. Toen zijn we naar Turkije gegaan. Ik heb tweeëneenhalf jaar in Istanbul gewerkt, terwijl mijn vrouw en zonen in een asielzoekerscentrum in Nederland woonden. Daar heb ik over verteld.”

Mahirs medecursisten zijn Nederlanders. “Mijn eigen verhaal was een voorbeeld. Al mijn collega’s vonden het interessant. We hebben ook gesproken over het verschil tussen mijn land en Nederland. Hier is vrijheid, mijn kinderen kunnen naar school, er zijn goede ziekenhuizen, genoeg voedsel en geen oorlog.”

Foto: George Ongkiehong