"Leuk om iemand blij te maken"

Lisa van Dijk (17)  is buddy van een oudere dame met beginnende dementie. Ze besloot zich tijdens de eerste lockdown aan te sluiten bij het Buddy Netwerk, omdat ze zich thuiszittend zonder les nutteloos voelde. “Beter iemand blij maken dan thuis niks zitten doen. Het is dus eigenlijk door corona gekomen.”

Door Linda van der Klooster

Buddy Netwerk begeleidt vrijwilligers die maatje worden voor mensen met een chronische levensbedreigende ziekte, ouderen die zich eenzaam voelen en mensen met beginnende dementie. “Tijdens de training kregen we informatie en wat opdrachtjes en rollenspelen”, legt Lisa uit. “Zo leer je om met bepaalde situaties om te gaan. Bijvoorbeeld als iemand ruikt, hoe je daar mee omgaat. Wat zeg je dan tegen zo iemand? Dan moet je dus subtiel proberen te zijn, bijvoorbeeld vragen wanneer ze voor het laatst gedoucht hebben. Iemand in de training zei: ‘is dat de kat of bent u dat?’ Daar hebben we erg veel lol om gehad. Mijn maatje is gelukkig altijd op en top verzorgd.”

Lisa is buddy voor een oudere dame met beginnende dementie. “Ik had in eerste gekozen voor een jonger iemand” vertelt Lisa. “Ik wilde liever geen buddy met dementie, maar de match met deze vrouw kwam heel goed naar voren en we woonden vlakbij elkaar. Ik besloot het toch uit te proberen. We hadden een ontmoeting om kennis te maken en het was meteen gezellig. Er was een klik.”

Lisa werd, na de training, goed begeleid. “Ik mocht de begeleidster bellen als dat nodig was. Aan het begin was ik bang voor de dementie, maar het valt nog erg mee bij mijn maatje. Het gaat langzaam, gelukkig, ze is nog niet superver. Ze heeft zichzelf goed aangeleerd alles op te schrijven.”

Nog steeds krijgt Lisa regelmatig appjes van haar begeleidster om te vragen hoe het gaat en of ze ergens hulp bij nodig heeft. Lisa en haar maatje zien elkaar elke week. “Ik mag haar bij haar voornaam noemen. Als ik haar mevrouw noem voelt ze zich oud. Maar ik zeg wel u, want dat vind ik fijner. Het contact is supergoed. Ze woont sinds kort in een woonzorgcentrum, ook omdat ze valgevaar heeft en daar heeft ze het erg naar haar zin. Als ik bij haar ben vertelt ze over van alles. Over vroeger en wat ze die week heeft gedaan. Ze vraagt ook naar mij en mijn vriend. Het komt echt van twee kanten.”

De dementie speelt bijna geen rol, merkt Lisa. “Soms zegt ze: ‘Oh, dat heb ik geloof ik al een keer verteld’, en dan zeg ik dat dat inderdaad zo is, maar heel ontspannen. We spelen ook vaak spelletjes. Op de foto zie je mij met mijn oma UNO spelen. Met mijn maatje speel ik meestal Rummykub en Triominos. Als het mooi weer is gaan we een ijsje halen.”

Lisa loopt momenteel stage in de zorg voor haar opleiding MBO Verpleegkundige niveau vier. “Het buddynetwerk staat los van mijn stage. Ik doe het voor mezelf en natuurlijk ook voor mijn maatje. Ze kijkt er de hele week naar uit. Als we een ijsje gaan halen, wil zij altijd trakteren. Als ik dan mijn pinpas tevoorschijn haal, wordt dat niet gewaardeerd. Dit voelt zo veel nuttiger dan Netflixen. Ik ga er ook echt met plezier naartoe.”

Foto: Lisa speelt UNO met haar eigen oma. Met haar buddy speelt ze Rummikub en Triominos. - Charles Jungschlager