Hans zit bij de Formulierenbrigade: “Je maakt mensen echt blij”
Een paar jaar geleden werd Hans Zwinkels in winkelcentrum De Tuinen benaderd op een vrijwilligersbeurs van Vitis Welzijn. Of hij al vrijwilligerswerk deed en zo niet, of hij dat wel zou willen? Hans antwoordde dat ze hem maar moesten komen halen als het nodig was. Met als gevolg dat hij inmiddels alweer drie jaar deel uitmaakt van de zogenaamde Formulierenbrigade.
Iedere maandagochtend heeft Hans (78) op zijn werkplek in het gebouw van Patijnenburg twee afspraken staan met mensen, die zich betaalde hulp bij het invullen van hun formulieren niet kunnen permitteren. “Mensen die in de bijstand gaan of zitten, aanvragen voor bijvoorbeeld de Voedselbank of huurtoeslag, het is een breed pakket wat ik aan mijn tafel krijg”, aldus Hans. “Uit alle hoeken van de wereld komen ze naar me toe. Mensen uit bijvoorbeeld Irak, Armenië of Oekraïne, die in Nederland wonen en al dan niet de taal machtig zijn. Gelukkig kan ik dan communiceren via een vertaalprogramma of Engels met hen spreken.”
Afspraak voor belastingaangifte
Een jaarlijks tijdelijk onderdeel van zijn takenpakket is het invullen van de aangifte inkomstenbelasting voor niet-vermogende ouderen met AOW en een klein pensioen. Van maandag 17 tot en met donderdag 20 februari kunnen zij tussen 9 en 12 uur bellen of laten bellen met 0174-315049 voor het maken van een afspraak. Het invullen vindt dan plaats in maart en april op diverse locaties van Vitis Welzijn en bibliotheek Westland.
Mensen blij maken
Hans doet zijn vrijwilligerswerk met veel plezier. Er zijn weinig maandagen dat hij er niet is, en als afspraken worden afgezegd vindt hij dat “gewoon nog jammer”. “Je maakt mensen echt blij, bijvoorbeeld als ze door belastingaangiftes van voorbije jaren nog heel veel terugkrijgen. Voor de mensen die bij mij komen is dit echt heel veel geld. Dat maakt het zo leuk. En de dankbaarheid die je krijgt is soms met geen pen te beschrijven. Een mevrouw die leefde van een bijstandsuitkering bijvoorbeeld, kocht als dank een chocoladeletter voor me bij Kruidvat!” Toch ziet hij ook de schaduwzijde ervan aan zijn tafel. “Er is veel armoede. Sommigen hebben nog 2,70 euro op de bank als ze bij mij komen, en weten niet hoe ze rond moeten komen tot de dag dat hun uitkering wordt gestort. Er zijn ook mensen die in hun auto slapen. Dit zijn schrijnende gevallen, waar ik maar niet al te veel aan vraag, maar gewoon constateer dat ze er zijn.”
In gesprek gaan
Toch probeert Hans vaak wel het gesprek aan te gaan met de mensen tegenover zich. “Ik kijk hen aan, stel een vraag en heb dan gauw genoeg in de gaten of ze daarop in willen gaan of niet. Maar veel mensen vertellen graag hun verhaal, en laten me bijvoorbeeld ook foto’s zien. Soms ken ik hun levensgeschiedenis al voordat ik bij wijze van spreken weet waar ze voor komen. Vaak praat ik met alleenstaanden die iets ingrijpends hebben meegemaakt als een overlijden. Zij zijn blij dat ze dit dan even aan iemand kwijt kunnen. Het komt zelfs voor dat ze geen haast hebben om weg te gaan, maar om 12 uur moet ik wel stoppen omdat de werkplek dan weer door iemand anders wordt gebruikt.”
Goed met cijfers
Zo zit er dus ook een sociale kant aan het “nuchtere” cijferwerk dat Hans verricht. Hij is goed met cijfers, zijn hele leven al geweest. “Het is het enige dat ik kan”, lacht Hans. “In 1970 ben ik begonnen op het notariskantoor van Mr. Regnery, een aristocratische Fries. Daar heb ik heel veel geleerd. Ik heb daar bijvoorbeeld veel boedelscheidingen moeten doen en heb van de kennis die ik daardoor heb opgedaan nu nog profijt. Ondertussen was ik ook aan een avondopleiding voor Belastingconsulent begonnen. In 1973 ben ik gaan werken op een accountantskantoor in Delft, dat in 1987 ook kantoor ging houden in Naaldwijk. Hier ben ik tot mijn 65-ste blijven werken. Ik was één van de laatsten die op hun 65-ste nog met pensioen konden. Maar snakken naar mijn pensioen zoals sommigen dat doen heb ik nooit gedaan. In al die veertig jaar heb ik geen dag met tegenzin gewerkt!”
Blijven doen
Met pensioen, maar dus nog lang niet achter de geraniums als het aan Hans ligt. “Daar heb ik geen tijd voor. Ik heb nog een hele gevulde week, waarin ik nog steeds in functie ben doordat ik nog een paar klanten heb waar ik al jaren wat voor doe. Ik wandel, tennis en ga naar de film en houd contacten. Mensen weten me te vinden. En ik wil dit vrijwilligerswerk blijven doen zolang ik kan. Ik vind het een hele nuttige invulling van de maandagochtend, waarop ik me goed voorbereid en het altijd weer verrassend vind wat er komt. Als ze me eerder aangehouden hadden, was ik er eerder mee begonnen!”
We zijn een bar team!
Nel en Nan staan in de kantine van ‘s-Gravenboules: ‘We zijn een bar team!’Al drie jaar staan Nel van der Wel en Nan Boers twee keer per maand achter de bar in de kantine van jeu de boules vereniging ’s-Gravenboules. Voor hen houdt dit niet alleen het serveren van bitterballen en drankjes in. “Het creëren van gezelligheid, het met een vriendelijk gezicht en een beetje gekheid die glimlach van de mensen vangen, is heel belangrijk.”De partners van de dames, Arie en Jan, zijn lid van de vereniging, maar zij zelf niet. “Wij hebben niets met die ballen”, zo verklaren ze. De bitterballen echter, hebben wel hun aandacht. Toen ze vernamen dat de vereniging niet genoeg barmensen had en men eventueel dacht aan inhuren, meldden ze zich aan. “Mensen inhuren kost geld en wij vonden dat onzin. Op deze manier kunnen we een steuntje zijn voor de vereniging. En het leuke is dat we elkaar al wel kenden, maar dat we niet van elkaar wisten dat we dezelfde gedachte hadden om ons op te geven en dit samen te gaan doen.” Naast Nel en Nan zetten nog meer enthousiaste vrijwillig(st)ers zich in, die geen lid van de vereniging zijn, maar wel regelmatig bardiensten draaien.MeidenBij elke derde dinsdag en derde zaterdag van de maand staat nu in de agenda van Nan en Nel “bardienst” vermeld. “Dit gaat voor alles”, aldus Nan. “We houden er goed rekening mee, bijvoorbeeld met het oog op vakanties. Verzetten doen we niet graag! En we worden wel gewaardeerd door de mensen hoor. “Gezellig, zijn jullie er weer meiden” zeggen ze dan!”Letterlijk en figuurlijk barDie “meiden” hebben inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Maar achter de geraniums zitten doen ze dus geenszins. Nan is momenteel ook buddy voor een jonge vrouw die hulp nodig heeft in de zorg voor zichzelf. Nel is ook mentor op het Westerhonk. Als hobby maakt ze haar eigen kleding. “Handig, omdat ik vrij groot ben”, verklaart ze. Die lengte gebruikt ze ook als ze achter de bar staat met Nan. “Ik frituur, want dat is voor Nan, die last van haar schouders heeft, een beetje te hoog. Zij serveert dan. We moeten ook bijvoorbeeld bier en wijn aanvullen en dat doen we dan ook samen. Je ziet wat de ander even niet kan of wat niet lukt. Dit gaat op een heel natuurlijke manier, we hoeven dat niet aan elkaar te vragen. We zijn goed op elkaar ingespeeld en voelen elkaar goed aan. We zijn letterlijk en figuurlijk een bar team!”MeezingenMaar ’s-Gravenboules is dan ook een “barre” vereniging vinden de dames. “Het is ongelooflijk hoe de leden het naar hun zin hebben daar, gezien het aantal keer dat er getrakteerd wordt. Elke week is het wel raak. En zingen als er iemand jarig is, dat schalt door de hele ruimte. En wij zingen dan ook mee hoor! Je hebt te maken met verschillende karakters, maar er is een groot tolerantiegevoel. Het omgaan met allerlei soorten mensen is echt een heel sterk punt van deze vereniging. En je doet dit met elkaar en hebt respect voor elkaar. Dat zie je bijvoorbeeld aan de lege kopjes die netjes terug worden gezet op de bar!”Verbinders Dat kan voorzitter Henk Otten alleen maar beamen. “Hier wordt verbonden, en de dames achter de bar zijn zeker ook verbinders. De onderlinge sfeer is goed, en ons ledenaantal is gegroeid, van 100 naar 115. Zelfs vier oud-leden hebben zich weer aangemeld!”’s-Gravenboules is een actieve vereniging, waar het oudste lid circa 92 jaar is en het jongste 36. In het Westlands Clubkampioenschap is de vereniging de ongeslagen kampioen, en onderling strijden de leden tegen elkaar in bijvoorbeeld een kerst- en oliebollentoernooi. Het “Rondje Breeje Durp” is heel vermaard bij ’s-Gravenboules. Op de fiets gaat men dan diverse particuliere jeu de boules banen af, bijvoorbeeld bij de Berkenflat en De Kreek. Er wordt gestart en geëindigd bij de eigen kantine.Geen verspillingDe dames staan op zo’n dag niet achter de bar. Zij pakken wel weer “hun” derde dinsdag en derde zaterdag. Naast de bar verzorgen ze ook de toiletten, vullen ze de drankvoorraad aan en houden ze bij wat er gekocht moet worden. “Ook kijken we nauwkeurig hoeveel koffie er bijvoorbeeld gezet moet worden. Bij warm weer wordt er minder koffie gedronken, en dan zorgen we dat we wat minder zetten. Anders moeten we het weggooien, en geen koffie weggooien, dat is de kunst! We zijn er van 13 tot 17.30 uur en tijdens de eerste paar potjes kunnen we nog redelijk wat zitten. En uiteindelijk gaan we moe, maar vrolijk naar huis. Want dan is onze dienst weer geslaagd geweest!”
Lees het verhaal